मन की बात: शब्दांची चमक की कृतीचा अभाव?

मित्रांनो...

आज आपण पंतप्रधान नरेंद्र मोदी यांच्या “मन की बात” कार्यक्रमाबद्दल चर्चा करणार आहोत. हा कार्यक्रम लोकांपर्यंत पोहोचण्यासाठी सुरू करण्यात आला असला, तरी सध्या त्याची लोकप्रियता मोठ्या प्रमाणावर घसरताना दिसत आहे. त्यांच्या वेबसाइटवर हा कार्यक्रम अगदी कमी लोकांनी पाहिला असून प्रतिक्रिया देणारे लोकही नगण्य आहेत. याउलट, निखिल कामत यांच्यासोबतच्या एका पॉडकास्टने काहीच दिवसांत लाखोंच्या संख्येने प्रेक्षकांना आकर्षित केले आहे. यावरून लोकांची बदलती अभिरुची आणि मन की बातप्रती कमी होत चाललेला उत्साह दिसून येतो.

पंतप्रधानांनी त्यांच्या कार्यक्रमात नेहमीप्रमाणे आपल्या बालपणाच्या आठवणींना उजाळा दिला. त्यांनी आपल्या लहानपणीच्या नाटकांमध्ये भाग घेण्याच्या आवडीचा उल्लेख केला. मात्र, आज त्या "नाटकप्रियतेचे" प्रतिबिंब त्यांच्या निवडणूक प्रचारात आणि भाषणांत दिसते. त्यांनी हृदय जिंकण्याची महत्त्वता सांगितली, पण त्यांच्या राजकीय कार्यप्रणालीत मतांचा पाठिंबा मिळवण्यासाठी सातत्याने जुळवाजुळव आणि खेळ करण्याचे दर्शन होते.

तसेच, त्यांनी राजकीय जीवनातील संवेदनशीलतेचे महत्त्व अधोरेखित केले. परंतु, याच संवेदनशीलतेचा अभाव दोन हजार दोन च्या गुजरात दंगलींमध्ये दिसून आला. एका पंतप्रधानाने जिथे समाजात शांतता प्रस्थापित करण्याचे उद्दिष्ट ठेवले पाहिजे, तिथेच त्यांनी गेल्या दीड वर्षात मणिपूरमध्ये हिंसाचार रोखण्यासाठी कोणतीही पावले उचलली नाहीत.

पंतप्रधानांनी जाहीर केले की, राजकारण ही फक्त निवडणुका जिंकण्यापुरती मर्यादित गोष्ट नसून, ते लोकांसाठी धोरणे तयार करण्याचे एक साधन आहे. परंतु, जर हे सत्य असेल, तर संसदेमध्ये महत्त्वाच्या निर्णयांसाठी पुरेशा चर्चेला का वाव दिला जात नाही?

सततच्या निवडणूक प्रचारांमुळे आणि भव्य जाहिरातींमुळे त्यांनी राजकारणाच्या मूळ उद्देशाला हरवले आहे. मोदीजींचे "मन की बात" असो किंवा "पॉडकास्ट," दोन्ही ठिकाणी त्यांची स्वतःची स्तुतीच ऐकायला मिळते. मात्र, त्यांच्या प्रत्यक्ष कृती आणि शब्दांमधील विसंगती लोकांना स्पष्टपणे जाणवते.

आजच्या या चर्चेच्या शेवटी, मला फक्त एकच गोष्ट सांगायची आहे की, लोकांना त्यांच्या नेत्याकडून कृतीची अपेक्षा असते, फक्त शब्दांची नाही. म्हणून, आपण सर्वांनी आपल्या कृतीतून लोकांचे विश्वास जिंकले पाहिजे. धन्यवाद!